скалупну́ць, -ну́, -не́ш, -не́; -нём, -няце́, -ну́ць; -ні́; -ну́ты; зак. што (разм.).

Калупаючы, здзерці што-н.

С. струп з болькі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

скалупну́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. скалупну́ скалупнё́м
2-я ас. скалупне́ш скалупняце́
3-я ас. скалупне́ скалупну́ць
Прошлы час
м. скалупну́ў скалупну́лі
ж. скалупну́ла
н. скалупну́ла
Загадны лад
2-я ас. скалупні́ скалупні́це
Дзеепрыслоўе
прош. час скалупну́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

скалупну́ць сов., разг. (ковыряя, сорвать) сколупну́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

скалупну́ць, ‑ну, ‑неш, ‑не; ‑нём, ‑няце; зак.

Разм.

1. што. Калупаючы, драпаючы, здзерці што‑н. Скалупнуць балячку.

2. перан.; каго. Прымусіць пакінуць якое‑н. месца; прагнаць. Скалупнулі ў той верасень ненавіснага пана... Хадановіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

скалупну́ты, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад скалупнуць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

скалупі́ць сов., обл., см. скалупну́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

скалупну́ты разг. сколу́пнутый; см. скалупну́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сколупну́ть сов., разг. скалупну́ць, мног. паскалу́пліваць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Скарпа́ць ‘скалупаць’ ‘зрыць’ (Байк. і Некр., Сл. ПЗБ), скорпа́ць ‘скалупнуць’ (ТС). Гл. корпаць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

сковырну́ть сов.

1. разг. скалупну́ць;

2. (свалить) прост. звалі́ць; (столкнуть) скулі́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)