скалма́ціць гл. калмаціць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

скалма́ціць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. скалма́чу скалма́цім
2-я ас. скалма́ціш скалма́ціце
3-я ас. скалма́ціць скалма́цяць
Прошлы час
м. скалма́ціў скалма́цілі
ж. скалма́ціла
н. скалма́ціла
Дзеепрыслоўе
прош. час скалма́ціўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

скалма́ціць сов., разг. вскосма́тить, взлохма́тить

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

скалма́ціць, ‑мачу, ‑маціш, ‑маціць; зак., што.

Разм. Зрабіць калматым; раскудлаціць (валасы, шэрсць і пад.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

калма́ціць, -ма́чу, -ма́ціш, -ма́ціць; -ма́чаны; незак., каго-што.

Рабіць калматым, кудлаціць, касмаціць.

К. воўну.

К. валасы.

|| зак. пакалма́ціць, -ма́чу, -ма́ціш, -ма́ціць; -ма́чаны, раскалма́ціць, -ма́чу, -ма́ціш, -ма́ціць; -ма́чаны і (разм.) скалма́ціць, -ма́чу, -ма́ціш, -ма́ціць; -ма́чаны.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

скалма́чваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да скалмаціць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

скалма́чаны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад скалмаціць.

2. у знач. прым. Раскудлачаны, непрычэсаны (пра валасы, шэрсць і пад.). Сымон быў без шапкі, з скалмачанымі валасамі, у парванай вопратцы. Бядуля.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)