ска́литься
1. ска́ліцца, шчэ́рыцца;
2. (смеяться) выскаля́цца.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
ска́ліцца несов.
1. ска́литься, оска́ливаться;
2. перен. ска́литься;
3. обл. прижму́ривать глаза́
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
шчэ́рыцца несов. ска́литься, оска́ливаться, ще́риться, още́риваться
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
вышчэ́рвацца несов.
1. ска́литься, оска́ливаться, ще́риться, още́риваться;
2. осклабля́ться
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
выскаля́цца несов.
1. разг. оска́ливаться, ска́литься, още́риваться, ще́риться;
2. прост. (смеяться) зубоска́лить
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Ска́ліць ‘агаляць, паказваць зубы (звычайна пра жывёлу)’ (ТСБМ), ска́ліць (шчэ́рыць) зу́бы ‘смяяцца, рагатаць, насміхацца’, ска́ліцца ‘тс’ (ТСБМ, Гарэц., Янк. 2, ТС, ПЗБ), ‘смяяцца’ (Сл. ПЗБ, Мат. Гом., ТС, Пятк. 2, Ян.), ‘ашчэрвацца; паказваць злосць’ (Нас.), ‘прыжмурвацца’ (Мат. Гом.), скалы́ты: скалы́тʼ го́чы ‘прыжмурвацца; прыжмурваць вочы’ (Клім.), скала́ты ‘той, хто смяецца з іншых’ (Сл. рэг. лекс.), сюды ж ска́лікі ‘кпіны’ (Бяльк.), фраз. ска́лачкі ска́ліць ‘усміхацца’ (пра немаўля) (Нік. Посл.). Укр. ска́лити ‘скаліць (зубы)’, ‘прыжмурваць (вочы)’, ска́литися ‘тс’, рус. ска́лить (зубы), ска́литься ‘усміхацца, смяяцца’, польск. skalić się ‘трэскацца, пакрывацца трэшчынамі’. Ад таго ж кораня, што і скала́ 1, з якім звязана чаргаваннем; гл. яшчэ шчыліна (Міклашыч, 298; Праабражэнскі, 2, 292; Фасмер, 3, 631). Паводле Борыся (SEK, 4, 274), дэнамінатыўнае ўтварэнне ад *skala.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)