скаламу́чваць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. скаламу́чваю скаламу́чваем
2-я ас. скаламу́чваеш скаламу́чваеце
3-я ас. скаламу́чвае скаламу́чваюць
Прошлы час
м. скаламу́чваў скаламу́чвалі
ж. скаламу́чвала
н. скаламу́чвала
Загадны лад
2-я ас. скаламу́чвай скаламу́чвайце
Дзеепрыслоўе
цяп. час скаламу́чваючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

скаламу́чваць несов. взму́чивать, взбаламу́чивать

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

скаламу́чваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да скаламуціць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

скаламу́чванне, ‑я, м.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. скаламучваць — скаламуціць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

скаламу́чвацца, ‑аецца; незак.

1. Незак. да скаламуціцца.

2. Зал. да скаламучваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

взму́чивать несов. ускаламу́чваць, скаламу́чваць, каламу́ціць, заму́чваць, зму́чваць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)