скаку́нчык
назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
скаку́нчык |
скаку́нчыкі |
| Р. |
скаку́нчыка |
скаку́нчыкаў |
| Д. |
скаку́нчыку |
скаку́нчыкам |
| В. |
скаку́нчыка |
скаку́нчыкаў |
| Т. |
скаку́нчыкам |
скаку́нчыкамі |
| М. |
скаку́нчыку |
скаку́нчыках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
скаку́нчык м., зоол. скаку́нчик
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
скаку́нчык, ‑а, м.
Павук, які не пляце павуціны, а насякомых ловіць наскокам.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
скаку́нчик зоол. скаку́нчык, -ка м.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)