скава́цца

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. - -
2-я ас. - -
3-я ас. скуе́цца скую́цца
Прошлы час
м. скава́ўся скава́ліся
ж. скава́лася
н. скава́лася

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

скава́цца сов., прям., перен. скова́ться

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

скава́цца, скуецца; зак.

1. Злучыцца пры дапамозе кавання.

2. перан. Пазбавіцца волі. Як на небе зара, ці як думка ў душы Не скуешся няволі ты [песня] путамі. Купала. // Страціць рухомасць; анямець. Апошні раз.. [Яніна] заснула не ведае і калі: хацела падымацца, бо пачало днець, а вочы скаваліся дрымотай... Кірэенка.

3. перан. Накрыцца лёдам, замерзнуць (пра раку, возера і пад.). Рэчка скавалася Лёдам крыштальным. Лойка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

скова́ться прям., перен. скава́цца.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ско́ўвацца, ‑аецца; незак.

1. Незак. да скавацца.

2. Зал. да скоўваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ско́ўвацца несов., возвр., страд., прям., перен. ско́вываться; см. скава́цца, ско́ўваць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)