се́тачнік
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
се́тачнік |
се́тачнікі |
| Р. |
се́тачніка |
се́тачнікаў |
| Д. |
се́тачніку |
се́тачнікам |
| В. |
се́тачніка |
се́тачнікаў |
| Т. |
се́тачнікам |
се́тачнікамі |
| М. |
се́тачніку |
се́тачніках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
се́тачнік м., спец. се́точник
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
се́тачнік, ‑а, м.
1. Той, хто пляце сеткі (у 1 знач.).
2. Рабочы на машыне, якая вырабляе паперу. Сетачнік тае. Кавалёў за першую працоўную вахту выпрацаваў каля трох тон паперы дадаткова да плана. «Звязда».
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)