серьга́ ж.
1. (украшение) завушні́ца, -цы ж.;
2. техн. по́чапка, -кі ж.;
3. архит. цы́пель, -пля м.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
завушні́ца ж. (украшение) серьга́, серёжка
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Се́ргі, се́рьгі ‘завушніцы’ (Бяльк.), се́ргі, сяро́жкі ‘тс’ (ЛА, 4), ‘вушкі пад шыяй у свіней’ (ТС, Юрч. СНЛ). Ст.-бел. серьга ‘завушніца’ (1517 г.) з ст.-рус. серьга ‘тс’ (Булыка, Лекс. запазыч., 115). Рус. серьга́ ‘завушніца’, ‘падвеска, хамуцік і да і. п.’, укр. се́рга ‘завушніца’, ‘кальцо, якое ўмацоўвае касу на касільне’. Ст.-рус. серьга з 1359 г. Запазычанне з ст.-чув. śürüɣ ‘пярсцёнак’, чув. śərə, śørə ‘тс’ (гл. Фасмер, 3, 611 з літ-рай) або чагат. isirɣa, ysyrɣa ‘вушныя падвескі’, караім., кыпч., казах., кірг. syrɣa ‘серга’ (Расянен, NM, 56, 52). Гл. таксама ЕСУМ, 5, 216.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Саргу́ч ’адростак у выглядзе прадаўгаватых валікаў у свінні пад падбародкам’ (Скарбы). Да серга (гл.). Параўн. рус. серга, серьга ’завушніца; почапка’, таксама ’скурыстыя адросткі пад шыяй у свінні, казы’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
цы́плік м., уменьш.
1. (у ключа) боро́дка ж.;
2. архит. серьга́ ж.;
3. (материи) кли́нышек
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
цы́пель м.
1. о́стрый вы́ступ;
2. (у ключа) боро́дка ж.;
3. архит. серьга́ ж.;
4. (материи) клин
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)