серпадзю́б
назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
серпадзю́б |
серпадзю́бы |
| Р. |
серпадзю́ба |
серпадзю́баў |
| Д. |
серпадзю́бу |
серпадзю́бам |
| В. |
серпадзю́ба |
серпадзю́баў |
| Т. |
серпадзю́бам |
серпадзю́бамі |
| М. |
серпадзю́бе |
серпадзю́бах |
Крыніцы:
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
серпадзю́б, ‑а, м.
Птушка падатрада кулікоў з дзюбай, якая па форме нагадвае серп.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
серпоклю́в зоол. серпадзю́б, -ба м.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)