серди́ть несов. злава́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

узбу́рваць несов.

1. возмуща́ть, бунтова́ть, будора́жить;

2. гневи́ть, серди́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

злава́ць несов.

1. (возбуждать злость в ком-л.) злить, серди́ть, озлобля́ть;

2. (испытывать злость) зли́ться, серди́ться, доса́довать; ду́ться

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

гняві́ць несов. гневи́ть, серди́ть;

◊ не гняві́ бо́га — не гневи́ бо́га;

што бо́га г. — что бо́га гневи́ть;

няма́ чаго́ бо́га г. — не́чего бо́га гневи́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

раздража́ть несов.

1. физиол. раздражня́ць;

раздража́ть не́рвы раздражня́ць не́рвы;

раздража́ть аппети́т раздражня́ць апеты́т;

2. (сердить) злава́ць, раздражня́ць;

э́то меня́ раздража́ет гэ́та мяне́ злуе́ (раздражня́е);

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

раздражня́ць несов.

1. раздра́знивать;

2. (приводить в состояние негодования, неудовольствия) серди́ть, злить;

3. (вызывать обострение) раздража́ть; растравля́ть;

4. (вызывать какое-л. желание) раздра́знивать, раздража́ть;

1-4 см. раздражні́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

подтра́вливать

1. техн. падтраўля́ць, падтра́ўліваць;

2. (немного отравлять едкой примесью) разг. падтру́чваць;

3. (делать небольшую потраву) (тро́хі) страўля́ць, (тро́хі) стра́ўліваць, (тро́хі) спа́сваць;

4. (сердить, поддразнивать) прост. дражні́ць, паддра́жніваць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

задева́ть​I несов.

1. (цепляться — за что) чапля́цца, зачапля́цца; (зацеплять — что) зачапля́ць; (касаться — чего) дакрана́цца (да чаго), кра́таць (што);

2. (трогать — кого, что) чапа́ць, крана́ць;

3. перен. (волновать) хвалява́ць, крана́ць, кра́таць; (сердить) злава́ць, гняві́ць; (оскорблять) абража́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Сердава́ць ‘адчуваць раздражненне, гнеў на каго-небудзь, злаваць’ (ТСБМ, Нас., Касп., Байк. і Некр., Раст., Шат.), сердава́цца тс’ (Нас.), сердо́ваць ‘тс’ (ТС). Укр. сердува́ти ‘тс’. Дзеяслоў з суф. ‑ова‑ ад се́рдзіць ‘злаваць’ (Нас.), што да прасл. *sьrdati (sę) параўн. укр. се́рдити, рус. серди́ть, рус.-ц.-слав. сръдити, польск. sierdzić się, ст.-чэш. srditi sě ‘шалець, лютаваць’, серб.-харв. срдити се, славен. srdíti se ‘злавацца’, балг. съ́рдя (се), макед. срди (се), ст.-слав. сръдити сѧ ‘раздражняцца’. Звязана з сэрца (гл.), таму што сэрца ўяўлялі як умяшчальню душы, г. зн. і гневу (Фасмер, 3, 605; Махэк₂, 572). Параўн. літ. širdai мн. л. ‘сварка’ < širdis ‘сэрца’; лат. sîrdît ‘раззлавацца’, sirds ‘злосць’ і ‘сэрца’ (Фрэнкель, 985). Параўн. таксама серб.-харв. ср́чити се ‘злавацца’, гл. Фурлан у Бязлай, 3, 305. Адваротнае семантычнае развіццё ў ст.-бел. сердоболь (Чацця 1489 г.), якое Карскі (2–3, 101) разглядае як складанае слова з коранем серд‑ (гл. сэрца) і прыдаткам боль (гл. балець), параўн. рус. сердобольный (Фасмер, 3, 605). Параўн. у Насовіча (Нас., 578) супрацьлеглыя значэнні ў слове се́рца (се́рце) — ‘гнеў, злосць’ і ‘прыхільнасць’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)