сеньё́ра

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. сеньё́ра сеньё́ры
Р. сеньё́ры сеньё́р
Д. сеньё́ры сеньё́рам
В. сеньё́ру сеньё́р
Т. сеньё́рай
сеньё́раю		 сеньё́рамі
М. сеньё́ры сеньё́рах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

сеньёра ж., в разн. знач. сеньо́ра

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сеньёра, ‑ы, ж.

У Іспаніі — форма ветлівага звароту да жанчыны (ужываецца ў спалучэнні з іменем або прозвішчам асобы). // Разм. Назва асобы жаночага полу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сеньёр, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. У феадальным грамадстве: землеўладальнік, які меў неабмежаваную ўладу на сваёй тэрыторыі.

2. У іспанамоўных краінах: форма ветлівага звароту да мужчыны.

|| ж. сеньёра, -ы, мн. -ы, -ёр (да 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

сеньё́р

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. сеньё́р сеньё́ры
Р. сеньё́ра сеньё́раў
Д. сеньё́ру сеньё́рам
В. сеньё́ра сеньё́раў
Т. сеньё́рам сеньё́рамі
М. сеньё́ру сеньё́рах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

сеньо́ра сеньёра, -ры ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сеньярыя́льны, ‑ая, ‑ае.

Гіст. Які мае адносіны да сеньёра, сеньярыі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фео́д, ‑а, М ‑дзе, м.

Гіст. У Заходняй Еўропе ў перыяд сярэдневякоўя — зямля, пасада ці даход, які атрымліваў васал ад свайго сеньёра як спадчыннае ўладанне за ваенную ці адміністратыўную службу.

[Ад лац. feodum.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ку́рыя, ‑і, ж.

1. Гіст. Аб’яднанне некалькіх патрыцыянскіх родаў у Старажытным Рыме.

2. Разрад выбаршчыкаў па нацыянальнай, маёмаснай, расавай і інш. прыметах у капіталістычных краінах. Рабочая курыя.

•••

Рымская (папская) курыя — сукупнасць цэнтральных устаноў, цераз якія рымскі папа ажыццяўляе кіраўніцтва каталіцкай царквой.

Феадальная курыя — савет сеньёра з яго васаламі ў сярэднія вякі.

[Лац. curia.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)