сеньяры́та, -ы, ДМ -ры́це, мн. -ы, -ры́т, ж.

У іспанамоўных краінах: форма ветлівага звароту (упамінання) да дзяўчыны.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

сеньяры́та

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. сеньяры́та сеньяры́ты
Р. сеньяры́ты сеньяры́т
Д. сеньяры́це сеньяры́там
В. сеньяры́ту сеньяры́т
Т. сеньяры́тай
сеньяры́таю		 сеньяры́тамі
М. сеньяры́це сеньяры́тах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

сеньяры́та ж. сеньори́та

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сеньяры́та, ‑ы, ДМ ‑рыце, ж.

У Іспаніі — форма ветлівага звароту да дзяўчыны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сеньори́та сеньяры́та, -ты ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)