се́но се́на, -на ср., мн. нет;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Се́на ‘скошаная і высушаная трава на корм жывёле’ (ТСБМ, Ласт., Некр. і Байк.), се́но ‘тс’; се́нены ‘кормлены сенам’ (ТС). Параўн. укр. сі́но, рус. се́но, ст.-рус. сѣно, польск. siano, в.-луж. syno, н.-луж. seno, чэш., славац. seno, серб.-харв. си̏јено, славен. senȏ, балг. се́но, сено́, макед. сено, ст.-слав. сѣно. Прасл. *sěno. Бліжэйшыя адпаведнікі ў літ. šiẽnas, лат. sìens, грэч. κοινά ‘корм’ (Траўтман, 297; Мюленбах-Эндзелін, 3, 859), што да і.-е. *k̑oi̯‑no ‘трава’; гл. Покарны, 610; Шустар-Шэўц, 1400; Сной₁, 562; Борысь, 543. Гл. таксама БЕР, 6, 610–612; ESJSt, 13, 805. Махэк₂ (541) лічыць слова “праеўрапейскім” і параўноўвае з лац. fenum ‘сено’, што, на думку Фасмера (3, 601), сумніўна; па фанетычных прычынах адвяргаецца супастаўленне Брандта (РФВ 24, 150 і наст.) з сячы (*sekno), г. зн. ‘тое, што пасечана’ і з сеяць ‘тое, што пасеяна’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Прысто́чыць ’надысці’: жніво прысточыло, і сено не кончылі (ганц., Сл. ПЗБ). Гл. стача́ць.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
перегрести́ сов., разг. (сено) перагрэ́бці, мног. папераграба́ць.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
валкава́ць несов. (сено) сгреба́ть в валки́
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
адграба́ць несов. (сено и т.п.) отгреба́ть
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
адгрэ́бці сов. (сено и т.п.) отгрести́
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
даграба́ць несов. (сено и т.п.) догреба́ть
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
дагрэ́бці сов. (сено и т.п.) догрести́
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
муро́жны суходо́льный;
~нае се́на — суходо́льное се́но
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)