сенніко́вы гл. сяннік.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

сенніко́вы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. сенніко́вы сенніко́вая сенніко́вае сенніко́выя
Р. сенніко́вага сенніко́вай
сенніко́вае		 сенніко́вага сенніко́вых
Д. сенніко́ваму сенніко́вай сенніко́ваму сенніко́вым
В. сенніко́вы (неадуш.)
сенніко́вага (адуш.)		 сенніко́вую сенніко́вае сенніко́выя (неадуш.)
сенніко́вых (адуш.)
Т. сенніко́вым сенніко́вай
сенніко́ваю		 сенніко́вым сенніко́вымі
М. сенніко́вым сенніко́вай сенніко́вым сенніко́вых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

сенніко́вы тюфя́чный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сенніко́вы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да сенніка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сянні́к, сенніка́, мн. сеннікі́, сенніко́ў, м.

Матрац, набіты сенам ці саломай.

|| прым. сенніко́вы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

тюфя́чный сенніко́вы; матра́цны;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)