сена́цкі гл. сенат.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

сена́цкі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. сена́цкі сена́цкая сена́цкае сена́цкія
Р. сена́цкага сена́цкай
сена́цкае		 сена́цкага сена́цкіх
Д. сена́цкаму сена́цкай сена́цкаму сена́цкім
В. сена́цкі (неадуш.)
сена́цкага (адуш.)		 сена́цкую сена́цкае сена́цкія (неадуш.)
сена́цкіх (адуш.)
Т. сена́цкім сена́цкай
сена́цкаю		 сена́цкім сена́цкімі
М. сена́цкім сена́цкай сена́цкім сена́цкіх

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

сена́цкі сена́тский;

~кая камі́сія — сена́тская коми́ссия;

с. ўказ — сена́тский ука́з

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сена́цкі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да сената. Сенацкая камісія. // Звязаны з дзейнасцю сената. Сенацкі ўказ.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сена́т, -а, М -на́це, мн. -ы, -аў, м.

1. Дзяржаўны савет, вышэйшы орган кіравання ў Старажытным Рыме.

2. Вышэйшая судова-адміністрацыйная ўстанова ў царскай Расіі.

3. Верхняя заканадаўчая палата парламента ў некаторых дзяржавах.

|| прым. сена́цкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

сена́тский сена́цкі.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)