сена́тарка
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
сена́тарка |
сена́таркі |
| Р. |
сена́таркі |
сена́тарак |
| Д. |
сена́тарцы |
сена́таркам |
| В. |
сена́тарку |
сена́тарак |
| Т. |
сена́таркай
сена́таркаю |
сена́таркамі |
| М. |
сена́тарцы |
сена́тарках |
Крыніцы:
nazounik2008,
piskunou2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
сена́тарка, ‑і, ДМ ‑рцы; Р мн. ‑рак; ж.
Жан. да сенатар.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
сена́торша разг.
1. (женщина-сенатор) сена́тарка, -кі ж.;
2. (жена сенатора) сена́тарыха, -хі ж.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)