семі́цкі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. семі́цкі семі́цкая семі́цкае семі́цкія
Р. семі́цкага семі́цкай
семі́цкае		 семі́цкага семі́цкіх
Д. семі́цкаму семі́цкай семі́цкаму семі́цкім
В. семі́цкі (неадуш.)
семі́цкага (адуш.)		 семі́цкую семі́цкае семі́цкія (неадуш.)
семі́цкіх (адуш.)
Т. семі́цкім семі́цкай
семі́цкаю		 семі́цкім семі́цкімі
М. семі́цкім семі́цкай семі́цкім семі́цкіх

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

семітало́гія, -і, ж.

Агульная назва навук, якія вывучаюць семіцкія мовы і культуры.

|| прым. семіталагі́чны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

семітало́гія, ‑і, ж.

Сукупнасць навук, якія вывучаюць семіцкія мовы, культуры, літаратуры і гісторыю семітамоўных народаў.

[Ад ееміт і грэч. logos — вучэнне.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

семі́цкі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да семітаў, які належыць, уласцівы ім. Семіцкія мовы. □ У выглядзе высокага бялявага маўчуна амаль зусім не было нічога семіцкага, і ён вось пратрываў ужо.. два гады ў палоне. Брыль.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)