семяе́д
назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
семяе́д |
семяе́ды |
| Р. |
семяе́да |
семяе́даў |
| Д. |
семяе́ду |
семяе́дам |
| В. |
семяе́да |
семяе́даў |
| Т. |
семяе́дам |
семяе́дамі |
| М. |
семяе́дзе |
семяе́дах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
семяе́д м., зоол. семяе́д
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
семяе́д зоол. семяе́д, -да м.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
семяе́д, ‑а, М ‑дзе, м.
Жучок, які пашкоджвае насенне (раслін). Канюшынны семяед.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)