семафо́рны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. семафо́рны семафо́рная семафо́рнае семафо́рныя
Р. семафо́рнага семафо́рнай
семафо́рнае		 семафо́рнага семафо́рных
Д. семафо́рнаму семафо́рнай семафо́рнаму семафо́рным
В. семафо́рны (неадуш.)
семафо́рнага (адуш.)		 семафо́рную семафо́рнае семафо́рныя (неадуш.)
семафо́рных (адуш.)
Т. семафо́рным семафо́рнай
семафо́рнаю		 семафо́рным семафо́рнымі
М. семафо́рным семафо́рнай семафо́рным семафо́рных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

семафо́рны семафо́рный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

семафо́рны, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да семафора (у 1 знач.). Семафорныя агні.

2. Які служыць для падачы сігналу семафорам (у 2 знач.); звязаны з выкарыстаннем семафора (у 2 знач.). Семафорны флажок. Семафорная азбука.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

семафо́р, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. Сігнальнае прыстасаванне на чыгунцы, якое паведамляе, што пуць свабодны або заняты.

2. У флоце: спосаб зрокавай сігналізацыі флажкамі, рукамі або пры дыпамозе спецыяльнага апарата.

|| прым. семафо́рны, -ая,-ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

семафо́рный семафо́рны;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)