назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы
| Се́лішч Се́лішчаў |
|
| Се́лішчам | |
| Се́лішчамі | |
| Се́лішчах |
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы
| Се́лішч Се́лішчаў |
|
| Се́лішчам | |
| Се́лішчамі | |
| Се́лішчах |
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
се́лішча
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
| се́лішча | ||
| се́лішча | се́лішчаў се́лішч |
|
| се́лішчу | се́лішчам | |
| се́лішча | ||
| се́лішчам | се́лішчамі | |
| се́лішчах |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Се́лішча
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
| Се́лішча | |
| Се́лішча | |
| Се́лішчу | |
| Се́лішча | |
| Се́лішчам | |
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
вяндля́рня, ‑і,
Збудаванне, дзе вэндзяць мяса, сала, рыбу.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
усо́хлы, ‑ая, ‑ае.
1. Які высах, стаў вельмі цвёрдым ад высыхання.
2. Які засох, зачах.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
аснава́ць, асную, аснуеш, аснуе; аснуём, аснуяце;
1. Зрабіць аснову тканіны.
2. Пачаць будаваць што‑н.; закласці.
3.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
се́лішча, ‑а,
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
пры,
Спалучэнне з прыназоўнікам «пры» выражае:
Прасторавыя адносіны
1. Ужываецца для ўказання на непасрэдную блізкасць ад якога‑н. месца.
2. Ужываецца для ўказання на прадмет, установу ці арганізацыю, якія ўключаюць у свой склад што‑н. дапаможнае, падсобнае.
3. Ужываецца для ўказання на месца, установу і пад., дзе хто‑н. займае якое‑н. службовае становішча або дзе што‑н. адбываецца.
Часавыя адносіны
4. Ужываецца для ўказання на падзею ці з’яву, у момант якой адбываецца што‑н.
5. Ужываецца для ўказання на эпоху, перыяд, час, на працягу якіх што‑н. адбываецца, здзяйсняецца.
Аб’ектныя адносіны
6. Ужываецца для ўказання на прадмет, які знаходзіцца ў наяўнасці, які ёсць у каго‑н.
7.
8. Ужываецца для ўказання на асобу, у якой хто‑н. знаходзіцца, жыве.
Акалічнасныя адносіны
9. Ужываецца для ўказання на якую‑н. з’яву, акалічнасць, якія суправаджаюць што‑н.
10. Ужываецца для ўказання на асобу ці калектыў, у прысутнасці якіх што‑н. адбываецца.
11. Ужываецца для ўказання на стан, у якім хто‑, што‑н. знаходзіцца.
Прычынныя адносіны
12. Ужываецца для ўказання на прычыну, падставу чаго‑н.
13. Ужываецца для ўказання на наяўнасць якіх‑н. уласцівасцей, якасцей і пад., якія выклікаюць што‑н., з’яўляюцца прычынай чаго‑н. або падставай для чаго‑н.
Умоўныя адносіны
14. Ужываецца для ўказання на падзею, факт або абставіны, якія з’яўляюцца ўмовай для ажыццяўлення чаго‑н.
Уступальныя адносіны
15. Ужываецца для ўказання на прадмет або абставіны, нягледзячы на якія што‑н. існуе, адбываецца.
•••
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)