Се́ліца

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. Се́ліца
Р. Се́ліцы
Д. Се́ліцы
В. Се́ліцу
Т. Се́ліцай
Се́ліцаю
М. Се́ліцы

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

Се́ліца ‘лужок на краю сядзібы’ (Касп., Яшк.), ‘сухі луг’ (Жд. 2), ‘месца, дзе быў двор, сядзіба’ (Яшк.). Гл. аселіца.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)