се́льскі
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
се́льскі |
се́льская |
се́льскае |
се́льскія |
| Р. |
се́льскага |
се́льскай
се́льскае |
се́льскага |
се́льскіх |
| Д. |
се́льскаму |
се́льскай |
се́льскаму |
се́льскім |
| В. |
се́льскі (неадуш.)
се́льскага (адуш.) |
се́льскую |
се́льскае |
се́льскія (неадуш.)
се́льскіх (адуш.) |
| Т. |
се́льскім |
се́льскай
се́льскаю |
се́льскім |
се́льскімі |
| М. |
се́льскім |
се́льскай |
се́льскім |
се́льскіх |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
засце́нак¹, -нка, мн. -нкі, -нкаў, м. (гіст.).
Невялікае сельскае паселішча дробнай шляхты на землях Заходняй Беларусі.
Даводзілася бываць у засценку Язвіны.
|| прым. засцянко́вы, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
сельпо́ нескл., ср. (се́льскае спажыве́цкае тавары́ства) сельпо́ (се́льское потреби́тельское о́бщество)
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
сельпо́ (се́льское потреби́тельское о́бщество) сельпо́ нескл., ср. (се́льскае спажыве́цкае тавары́ства).
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Прысто́л ’прастол’ (гарад., Сл. ПЗБ), ’сельскае свята ў гонар святога, імем якога названа царква’ (Мат. Гом.). Гл. прасто́л, прасто́льны.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
сельпо́, нескл., н.
1. Сельскае спажывецкае таварыства. Каля крамы мясцовага сельпо ходзіць начны вартаўнік, паглядае на вокны, што свецяцца ў познюю пару ды прыслухоўваецца да мернага пастуквання паравіка. Шахавец.
2. Разм. Магазін сельскага спажывецкага таварыства.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
вёска, -і, ДМ вёсцы, мн. -і, -сак, ж.
1. Сельскае паселішча.
Жыць у вёсцы.
2. адз. Сельская мясцовасць.
Паехаў працаваць на вёску.
3. адз. Жыхары вёскі, вясковае насельніцтва.
Культурны рост вёскі.
|| памянш. вёсачка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак, ж. (да 1 знач.).
|| прым. вяско́вы, -ая, -ае.
Вясковыя ростані.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
вёска, ‑і, ДМ вёсцы; Р мн. ‑сак; ж.
1. Сельскае паселішча. Палеская вёска. □ Вёска, дзе была.. школа, спадабалася мне — невялікая, з адной толькі вуліцай, і ўся нібы замаскіраваная ў зеляніне. Кавалёў.
2. Сельская мясцовасць. Паехаў працаваць на вёску. // Жыхары вёскі; сялянства, вясковае насельніцтва. [Мужык:] — [Хлопчык] як пачне іграць на дудачцы, дык уся вёска збягаецца слухаць. Якімовіч. З вёскі змываць дакастрычніцкі бруд — Задача мая ўдарная. Крапіва.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)