селені́т

‘разнавіднасць гіпсу’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. селені́т селені́ты
Р. селені́ту селені́таў
Д. селені́ту селені́там
В. селені́т селені́ты
Т. селені́там селені́тамі
М. селені́це селені́тах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

селені́т

‘уяўляемы жыхар Месяца’

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. селені́т селені́ты
Р. селені́та селені́таў
Д. селені́ту селені́там
В. селені́та селені́таў
Т. селені́там селені́тамі
М. селені́це селені́тах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

селені́т I (род. селені́ту) м., мин. селени́т

селені́т II (род. селені́та) м. (воображаемый житель Луны) селени́т

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

селені́т ​1, ‑у, М ‑ніце, м.

Разнавіднасць гіпсу залаціста-жоўтага або белага колеру, які ідзе на мастацка-бытавыя вырабы.

[Ад грэч. selēnē — Месяц.]

селені́т ​2,

гл. селеніты.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

селени́т

1. мин. селені́т, -ту м.;

2. (воображаемый житель Луны) селені́т, -та м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

селені́ты, ‑аў; адз. селеніт, ‑а, М ‑ніце, м.; селенітка, ‑і, ДМ ‑тцы; мн. селеніткі, ‑так; ж.

У фантастычнай літаратуры — уяўныя жыхары Месяца.

[Ад грэч. selēnē — Месяц.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)