селе́н, -ну м., хим. селе́н

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

селе́н хим. селе́н, -ну м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

селе́н, ‑у, м.

Хімічны элемент, шэра-чорны металоід, які выкарыстоўваецца пры вырабе фотаэлементаў і шкла.

[Ад грэч. selēnē — Месяц.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

селе́ністы, ‑ая, ‑ае.

Які мае ў сваім саставе селен. Селеністы мінерал. Селеністая медзь.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

селе́навы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да селену, зроблены з селену. Селенавы фотаэлемент. // Які ўтрымлівае, мае ў сваім саставе селен. Селенавая кіслага. Селенавае шкло.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)