се́левы гл. сель.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

се́левы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. се́левы се́левая се́левае се́левыя
Р. се́левага се́левай
се́левае		 се́левага се́левых
Д. се́леваму се́левай се́леваму се́левым
В. се́левы (неадуш.)
се́левага (адуш.)		 се́левую се́левае се́левыя (неадуш.)
се́левых (адуш.)
Т. се́левым се́левай
се́леваю		 се́левым се́левымі
М. се́левым се́левай се́левым се́левых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

се́левы селево́й, се́левый

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

се́левы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да селю. Селевая плынь.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сель, -ю, м.

Гразе-каменны бурны паток з гор, які ўтвараецца ў выніку ліўняў, раставання снегу і іншых прычын.

З гор сышоў с.

|| прым. се́левы, -ая, -ае.

С. вал.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

селево́й и се́левый се́левы.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)