секунда́нт

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. секунда́нт секунда́нты
Р. секунда́нта секунда́нтаў
Д. секунда́нту секунда́нтам
В. секунда́нта секунда́нтаў
Т. секунда́нтам секунда́нтамі
М. секунда́нце секунда́нтах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

секунда́нт, -а, М -нце, мн. -ы, -аў, м.

1. Пасрэднік, які суправаджае кожнага з удзельнікаў дуэлі, яе сведка.

2. У спорце: пасрэднік і памочнік удзельніка спартыўнага спаборніцтва (напр., у шахматах, боксе).

|| прым. секунда́нцкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

секунда́нт м. секунда́нт

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

секунда́нт секунда́нт, -та м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

секунда́нт, ‑а, М ‑нце, м.

1. Сведка і пасрэднік кожнага з удзельнікаў дуэлі. О, д’ябал! Зноў разважлівыя секунданты Зарадзілі нашу зброю Не тымі набоямі... Сіпакоў.

2. Пасрэднік і памочнік удзельніка спартыўнага спаборніцтва.

[Ад лац. secundans, secundantis — які садзейнічае, дапамагае.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сведка, відавочца, паняты / на дуэлі: секундант (уст.)

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)