се́кта

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. се́кта се́кты
Р. се́кты се́кт
се́ктаў
Д. се́кце се́ктам
В. се́кту се́кты
Т. се́ктай
се́ктаю		 се́ктамі
М. се́кце се́ктах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

се́кта, -ы, ДМ -кце, мн. -ы, сект і -аў, ж.

1. Рэлігійнае аб’яднанне, што адасобілася ад якога-н. веравучэння і супрацьстаіць яму.

С. духабораў.

2. перан. Наогул група асоб, якая замкнулася ў сваіх вузкіх, дробязных інтарэсах (неадабр.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

се́кта рел., перен. се́кта, -ты ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

се́кта ж., рел., перен. се́кта

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

се́кта, ‑ы, М ‑кце, ж.

1. Рэлігійная абшчына, якая адкалолася ад пануючай царквы. Летась ён пасватаўся да нашай Мацяні, але тая адмовіла, і адмовіла толькі па той прычыне, што Шумейка нейкі час быццам быў звязаны з нейкай баптысцкай сектаю і заве іх «прайдзісветамі з вялікай дарогі». Савіцкі.

2. перан. Наогул усякая адасобленая група людзей. Усе заклінальнікі змей у Марока — берберы, якія належаць да асобнай секты ці брацтва заклінальнікаў. В. Вольскі.

[Ад лац. secta — вучэнне, напрамак, школа.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Се́кта ‘рэлігійная суполка па-за традыцыйнай царквой’ (ТСБМ). З лац. secta ‘вучэнне, кірунак, школа’, што звязана з sequor ‘іду следам’ (Сной₂, 646; ЕСУМ, 5, 207), магчыма, праз заходнееўрапейскае і рускае пасрэдніцтва.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

пяцідзяся́тнікі рел. (секта) пятидеся́тники

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

іегаві́сцкі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да іегавістаў. Іегавісцкая секта.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

малака́нскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да малакан. Малаканская секта.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

штунды́зм, ‑у, м.

Вучэнне, якое прапаведуе штундысцкая секта. Прыхільнікі штундызму.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)