секста́н
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
секста́н |
секста́ны |
| Р. |
секста́на |
секста́наў |
| Д. |
секста́ну |
секста́нам |
| В. |
секста́н |
секста́ны |
| Т. |
секста́нам |
секста́намі |
| М. |
секста́не |
секста́нах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
секста́н м., см. секста́нт
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
секста́нт, ‑а, М ‑нце і секста́н, ‑а, м.
Спец. Вугламерны інструмент, які выкарыстоўваецца ў мараходстве і авіяцыі.
[Ад лац. sextans, sextantis.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
секста́нт м., спец. секста́нт, секста́н
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)