сезо́н
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
сезо́н |
сезо́ны |
| Р. |
сезо́на |
сезо́наў |
| Д. |
сезо́ну |
сезо́нам |
| В. |
сезо́н |
сезо́ны |
| Т. |
сезо́нам |
сезо́намі |
| М. |
сезо́не |
сезо́нах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
праслужы́ць, -ужу́, -у́жыш, -у́жыць; зак.
Прабыць які-н. час служачы, у дзеянні, карыстанні.
П. пятнаццаць гадоў.
Боты праслужылі тры сезоны.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
праслужы́ць сов., в разн. знач. прослужи́ть;
ён ~жы́ў у гэ́тай устано́ве тры гады́ — он прослужи́л в э́том учрежде́нии три го́да;
бо́ты ~жы́лі мне два сезо́ны — сапоги́ прослужи́ли мне два сезо́на
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)