сезо́ннік, -а, мн. -і, -аў, м. (разм.).

Рабочы на сезонных работах.

|| ж. сезо́нніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

сезо́ннік

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. сезо́ннік сезо́ннікі
Р. сезо́нніка сезо́ннікаў
Д. сезо́нніку сезо́ннікам
В. сезо́нніка сезо́ннікаў
Т. сезо́ннікам сезо́ннікамі
М. сезо́нніку сезо́нніках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

сезо́ннік м. сезо́нник

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сезо́ннік, ‑а, м.

Рабочы, які працуе на сезонных работах. Вярталіся дамоў сезоннікі з Латвіі, Літвы і нават з Эстоніі. Машара.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сезо́нник сезо́ннік, -ка м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сезо́нніца, ‑ы, ж.

Жан. да сезоннік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Пале́тнік ’сезоннік’ (Мат. Гом.). Да ле́та (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)