сезо́нны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. сезо́нны сезо́нная сезо́ннае сезо́нныя
Р. сезо́ннага сезо́ннай
сезо́ннае		 сезо́ннага сезо́нных
Д. сезо́ннаму сезо́ннай сезо́ннаму сезо́нным
В. сезо́нны (неадуш.)
сезо́ннага (адуш.)		 сезо́нную сезо́ннае сезо́нныя (неадуш.)
сезо́нных (адуш.)
Т. сезо́нным сезо́ннай
сезо́ннаю		 сезо́нным сезо́ннымі
М. сезо́нным сезо́ннай сезо́нным сезо́нных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

адыхо́днік, -а, мн. -і, -аў, м. (уст.).

Селянін, які часова сыходзіў з вёскі на сезонныя работы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прыро́дна-сезо́нны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. прыро́дна-сезо́нны прыро́дна-сезо́нная прыро́дна-сезо́ннае прыро́дна-сезо́нныя
Р. прыро́дна-сезо́ннага прыро́дна-сезо́ннай
прыро́дна-сезо́ннае		 прыро́дна-сезо́ннага прыро́дна-сезо́нных
Д. прыро́дна-сезо́ннаму прыро́дна-сезо́ннай прыро́дна-сезо́ннаму прыро́дна-сезо́нным
В. прыро́дна-сезо́нны (неадуш.)
прыро́дна-сезо́ннага (адуш.)		 прыро́дна-сезо́нную прыро́дна-сезо́ннае прыро́дна-сезо́нныя (неадуш.)
прыро́дна-сезо́нных (адуш.)
Т. прыро́дна-сезо́нным прыро́дна-сезо́ннай
прыро́дна-сезо́ннаю		 прыро́дна-сезо́нным прыро́дна-сезо́ннымі
М. прыро́дна-сезо́нным прыро́дна-сезо́ннай прыро́дна-сезо́нным прыро́дна-сезо́нных

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

сезо́нны, -ая, -ае.

Які мае адносіны да пэўнага сезона.

Сезонныя рабочыя.

Сезоннае адзенне.

|| наз. сезо́ннасць, -і, ж. (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

фенало́гія, -і, ж.

Раздзел біялогіі, які вывучае сезонныя з’явы ў жывой прыродзе, змены ў раслінным і жывёльным свеце, абумоўленыя зменай пор года і ўмовамі надвор’я.

|| прым. феналагі́чны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

фенало́гія, ‑і, ж.

Раздзел біялогіі, які вывучае сезонныя з’явы ў жывой прыродзе, змены ў раслінным і жывёльным свеце, абумоўленыя зменай пор года і пагоднымі ўмовамі.

[Ад грэч. phainō — выяўляю і logos — вучэнне.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сезо́нны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да пэўнага сезона, звязаны з ім. Халуста трымаў круглы год парабка і служанку, а ў час жніва і сенакосу паймаў сезонных работнікаў. Чарнышэвіч. З пагаршэннем надвор’я, як правіла, адразу паяўляюцца сезонныя сельскагаспадарчыя работы. Кулакоўскі. // Які адпавядае пэўнаму сезону, які дзейнічае ў гэты сезон. Сезоннае адзенне. Сезонны білет.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)