світа́нкавы
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
світа́нкавы |
світа́нкавая |
світа́нкавае |
світа́нкавыя |
| Р. |
світа́нкавага |
світа́нкавай
світа́нкавае |
світа́нкавага |
світа́нкавых |
| Д. |
світа́нкаваму |
світа́нкавай |
світа́нкаваму |
світа́нкавым |
| В. |
світа́нкавы (неадуш.)
світа́нкавага (адуш.) |
світа́нкавую |
світа́нкавае |
світа́нкавыя (неадуш.)
світа́нкавых (адуш.) |
| Т. |
світа́нкавым |
світа́нкавай
світа́нкаваю |
світа́нкавым |
світа́нкавымі |
| М. |
світа́нкавым |
світа́нкавай |
світа́нкавым |
світа́нкавых |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
світа́нкавы, см. світа́льны
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
світа́нкавы, ‑ая, ‑ае.
Разм. Які мае адносіны да світанку, які адбываецца ў час світанку. І мне крыўдна, Балюча бывае, Калі часам нахлебнік заўзяты Пах зямлі, Руні шум забывае Ды з пагардай глядзіць на аратых. Вось такога б, Як кажуць, за шкірку, Ды на поле, дае сеюць і косяць, — Пахадзі за касцамі ў «прыцірку», Пакупайся ў світанкавых росах. Калачынскі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
світа́нак, -нку, мн. -нкі, -нкаў, м.
Тое, што і світанне.
|| прым. світа́нкавы, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)