Свіні́ца

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. Свіні́ца
Р. Свіні́цы
Д. Свіні́цы
В. Свіні́цу
Т. Свіні́цай
Свіні́цаю
М. Свіні́цы

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

Свіні́ца ‘свіная вош’ (ТС). Ад прыметніка свіны (гл.) з суф. ‑іц(а). Параўн. балг. свини́ца ‘тс’, а таксама назвы раслін, падобных на свінакроп (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)