свінцава́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. свінцава́нне
Р. свінцава́ння
Д. свінцава́нню
В. свінцава́нне
Т. свінцава́ннем
М. свінцава́нні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

свінцава́нне ср., спец. свинцева́ние

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

свінцава́нне, ‑я, н.

Спец. Дзеянне паводле знач. дзеясл. свінцаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

свинцева́ние спец. свінцава́нне, -ння ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)