свіна́р, -а́, мн. -ы́, -о́ў, м.

Працаўнік, які даглядае свіней.

|| ж. свіна́рка, -і, ДМ -рцы, мн. -і, -рак.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

свіна́р

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. свіна́р свінары́
Р. свінара́ свінаро́ў
Д. свінару́ свінара́м
В. свінара́ свінаро́ў
Т. свінаро́м свінара́мі
М. свінару́ свінара́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

свіна́р, -ра́ м. свина́рь

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

свіна́р, ‑а, м.

Працаўнік, які даглядае свіней.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

свіна́рка гл. свінар.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

свина́рь свіна́р, -ра́ м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)