Verbum

асве́тленасць, -і, ж. (спец.).

Колькасць святла, ступень асвятлення; фізічная велічыня, роўная адносіне патоку святла да плошчы паверхні, на якую ён падае.

папацёмку, прысл.

Без святла, у цемнаце.

Апранацца п.

раздне́ць, -е́е; безас., зак.

Пра наступленне дзённага святла.

Ужо разднела.

святлабо́язь, -і, ж.

Павышаная да болю адчувальнасць вока да святла.

святлатэ́хніка, -і, ДМ -ніцы, ж.

Галіна навукі і тэхнікі — тэорыя і практыка спосабаў прымянення святла, а таксама пераўтварэння энергіі святла ў іншыя віды энергіі.

|| прым. святлотэхні́чны, -ая, -ае.

це́мра, -ы, ж.

1. Адсутнасць святла, густы змрок, цемната.

Начная ц.

2. перан. Культурная адсталасць; невуцтва.

3. перан. Увасабленне зла, пакут, цемрашальства.

Перамога святла над цемрай.

|| прым. це́мраны, -ая, -ае.

паўце́мра, -ы, ж.

Амаль поўная адсутнасць святла, асвятлення.

У будынку панавала п.

во́дсвет, -у, М -свеце, мн. -ы, -аў, м.

Адбітак святла, водбліск.

В. месяца.