свята́рскі
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
свята́рскі |
свята́рская |
свята́рскае |
свята́рскія |
| Р. |
свята́рскага |
свята́рскай
свята́рскае |
свята́рскага |
свята́рскіх |
| Д. |
свята́рскаму |
свята́рскай |
свята́рскаму |
свята́рскім |
| В. |
свята́рскі (неадуш.)
свята́рскага (адуш.) |
свята́рскую |
свята́рскае |
свята́рскія (неадуш.)
свята́рскіх (адуш.) |
| Т. |
свята́рскім |
свята́рскай
свята́рскаю |
свята́рскім |
свята́рскімі |
| М. |
свята́рскім |
свята́рскай |
свята́рскім |
свята́рскіх |
Крыніцы:
piskunou2012,
tsblm1996.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
свята́р, -а́, мн. -ы́, -о́ў, м.
Свяшчэннік, які вядзе царкоўныя богаслужэбныя трэбы (хрысціны, вянчанне, паніхіды, споведзь і інш.).
|| прым. свята́рскі, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
свяще́ннический свяшчэ́нніцкі, папо́ўскі, свята́рскі.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)