своево́лие сваво́льства, -ва ср., сваяво́льства, -ва ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сваяво́льства ср. своево́лие, своево́льность ж.

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

самаво́льства ср.

1. самово́лие, самово́льство, своево́лие, своево́льство;

2. (своеволие, деспотизм) произво́л м.;

паліцэ́йскае с. — полице́йский произво́л

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сваво́льнасць ж.

1. шаловли́вость, прока́зливость, озорство́ ср.;

2. своево́лие ср.; стропти́вость;

1-2 см. сваво́льны

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сваво́льства ср.

1. ша́лость ж., прока́за ж.; озорство́, баловство́;

2. (свойство) шаловли́вость ж.; озорство́, прока́зливость ж.;

3. своево́лие; стропти́вость ж.

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Сваяво́ліць ‘дурэць, сваволіць’ (Нас., Сцяшк. Сл.), сваяво́ля ‘свавольства’ (Нас.), сваево́ля (Пятк. 2), сваяво́л ‘гарэза; неслух’ (Гарэц.), сваяво́лно ‘без уліку чужых інтарэсаў і абставін’ (Сержп. Прымхі). Самастойнае ўтварэнне ад свой 1 (гл.) і воля (гл.), як і рус. своево́ля, насуперак Віткоўскаму (Słownik, 170), які хоча бачыць у апошнім запазычанне з польск. swawola (гл. сваволя), параўн. ст.-слав. своѥволиѣ, балг. своево́лие, своево́лнича і іншыя ўтварэнні ад *svoj (БЕР, 6, 562).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

произво́л м. (своеволие) самаво́льства, -ва ср., самаду́рства, -ва ср.; (деспотизм) дэспаты́зм, -му м.;

произво́л власте́й самаво́льства (дэспаты́зм) ула́д;

по произво́лу па сваёй во́лі;

◊

оста́вить на произво́л судьбы́ пакі́нуць на во́лю лёсу; кі́нуць на вы́рак лёсу.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)