сва́н

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. сва́н сва́ны
Р. сва́на сва́наў
Д. сва́ну сва́нам
В. сва́на сва́наў
Т. сва́нам сва́намі
М. сва́не сва́нах

Крыніцы: nazounik2008, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

сван сван, род. сва́на м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сван,

гл. сваны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сва́ны, ‑аў; адз. сван, ‑а, м.; сванка, ‑і, ДМ ‑нцы; Р мн. ‑нак; ж.

Горская народнасць у заходняй Грузіі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)