сва́йнік

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. сва́йнік сва́йнікі
Р. сва́йніка сва́йнікаў
Д. сва́йніку сва́йнікам
В. сва́йніка сва́йнікаў
Т. сва́йнікам сва́йнікамі
М. сва́йніку сва́йніках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

сва́йнік м., зоол. сва́йник

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сва́йнік, ‑а, м.

Назва некаторых круглых чарвякоў, якія паразітуюць у розных органах пазваночных жывёл.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сва́йник зоол. сва́йнік, -ка м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)