сваво́льніца

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. сваво́льніца сваво́льніцы
Р. сваво́льніцы сваво́льніц
Д. сваво́льніцы сваво́льніцам
В. сваво́льніцу сваво́льніц
Т. сваво́льніцай
сваво́льніцаю		 сваво́льніцамі
М. сваво́льніцы сваво́льніцах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

сваво́льніца ж.

1. шалу́нья, прока́зница, озорни́ца, баловни́ца;

2. (своевольная женщина) своево́льница; стропти́вица

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сваво́льніца, ‑ы, ж.

Жан. да свавольнік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сваво́льнік, -а, мн. -і, -аў, м.

1. Той, хто сваволіць; гарэза, дуронік.

Не дзеці, а свавольнікі.

2. Упарты, свавольны чалавек.

3. Несур’ёзны, легкадумны чалавек.

|| ж. сваво́льніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

озорни́ца гарэ́за, -зы ж., сваво́льніца, -цы ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

своево́льница сваво́льніца, -цы ж., сваяво́льніца, -цы ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

игру́нья разг. дураслі́ўка, -кі ж., сваво́льніца, -цы ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

нясла́ва, ‑ы, ж.

Благая слава, ганьба. Прыйшла дачка. Пакінуў муж — Свавольніца яна. Няслава бацьку. А каму ж? А ў чым яго віна? Непачаловіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

стропти́вица упа́ртая, -тай ж., сваво́льніца, -цы ж., непаслухмя́ная, -най ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дураслі́вы, ‑ая, ‑ае.

Схільны да свавольства; гарэзлівы, дуроны. Вясёлая, жывая, дураслівая, свавольніца і першая штукарка на розныя забаўкі і выдумкі, — вось якая была Кублікавых Аўгіня. Колас. Рыгор вінавата ўсміхнуўся, як дураслівы школьнік, якога настаўніца злавіла на месцы злачынства. Крапіва.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)