саўдзе́льніцкі
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
саўдзе́льніцкі |
саўдзе́льніцкая |
саўдзе́льніцкае |
саўдзе́льніцкія |
| Р. |
саўдзе́льніцкага |
саўдзе́льніцкай
саўдзе́льніцкае |
саўдзе́льніцкага |
саўдзе́льніцкіх |
| Д. |
саўдзе́льніцкаму |
саўдзе́льніцкай |
саўдзе́льніцкаму |
саўдзе́льніцкім |
| В. |
саўдзе́льніцкі (неадуш.)
саўдзе́льніцкага (адуш.) |
саўдзе́льніцкую |
саўдзе́льніцкае |
саўдзе́льніцкія (неадуш.)
саўдзе́льніцкіх (адуш.) |
| Т. |
саўдзе́льніцкім |
саўдзе́льніцкай
саўдзе́льніцкаю |
саўдзе́льніцкім |
саўдзе́льніцкімі |
| М. |
саўдзе́льніцкім |
саўдзе́льніцкай |
саўдзе́льніцкім |
саўдзе́льніцкіх |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
саўдзе́льніцкі соо́бщнический
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
саўдзе́льніцкі, ‑ая, ‑ае.
Уласцівы саўдзельніку.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
саўдзе́льнік, -а, мн. -і, -аў, м.
Чалавек, які ўдзельнічае разам з кім-н. у чым-н. (часцей нядобрым, шкодным).
Саўдзельнікі ў злачынствах.
|| ж. саўдзе́льніца, -ы, мн. -ы, -ніц.
|| прым. саўдзе́льніцкі, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
соо́бщнический саўдзе́льніцкі, супо́льніцкі; уст. хаўру́сніцкі;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)