саю́зніцкі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. саю́зніцкі саю́зніцкая саю́зніцкае саю́зніцкія
Р. саю́зніцкага саю́зніцкай
саю́зніцкае		 саю́зніцкага саю́зніцкіх
Д. саю́зніцкаму саю́зніцкай саю́зніцкаму саю́зніцкім
В. саю́зніцкі (неадуш.)
саю́зніцкага (адуш.)		 саю́зніцкую саю́зніцкае саю́зніцкія (неадуш.)
саю́зніцкіх (адуш.)
Т. саю́зніцкім саю́зніцкай
саю́зніцкаю		 саю́зніцкім саю́зніцкімі
М. саю́зніцкім саю́зніцкай саю́зніцкім саю́зніцкіх

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

саю́зніцкі сою́знический

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

саю́зніцкі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да саюзніка. Саюзніцкія войскі. Саюзніцкі дагавор. □ Хоць бы дымок на гарызонце, ветразь. Хай бы саюзніцкага карабля Нам мачта паказалася здаля. Зарыцкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

саю́знік, -а, мн. -і, -аў, м.

Той, хто знаходзіцца ў саюзе (у 1 і 2 знач.), дзейнічае ў згодзе з кім-, чым-н.

Заключаць пагадненне з саюзнікамі.

Саюзнікі ў барацьбе з агрэсарамі.

|| ж. саю́зніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

|| прым. саю́зніцкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

сою́знический саю́зніцкі.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)