сашчэ́пачны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. сашчэ́пачны сашчэ́пачная сашчэ́пачнае сашчэ́пачныя
Р. сашчэ́пачнага сашчэ́пачнай сашчэ́пачнага сашчэ́пачных
Д. сашчэ́пачнаму сашчэ́пачнай сашчэ́пачнаму сашчэ́пачным
В. сашчэ́пачны сашчэ́пачную сашчэ́пачнае сашчэ́пачныя
Т. сашчэ́пачным сашчэ́пачнай
сашчэ́пачнаю		 сашчэ́пачным сашчэ́пачнымі
М. сашчэ́пачным сашчэ́пачнай сашчэ́пачным сашчэ́пачных

Крыніцы: sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

сашчэ́пка, -і, ДМ -пцы, мн. -і, -пак, ж.

1. Прылада для сашчэплівання папер.

2. Прыстасаванне, з дапамогай якога счапляюць што-н. (спец.).

Вагонныя сашчэпкі.

|| прым. сашчэ́пачны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)