саха́ч
назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
саха́ч |
сахачы́ |
| Р. |
сахача́ |
сахачо́ў |
| Д. |
сахачу́ |
сахача́м |
| В. |
сахача́ |
сахачо́ў |
| Т. |
сахачо́м |
сахача́мі |
| М. |
сахачы́ |
сахача́х |
Крыніцы:
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
саха́ч, ‑а, м.
Разм. Тое, што і сахаты (у 2 знач.). На кволым снезе, быццам на планшэце, Праклаў сахач пункцір да хмызняку. Лукша.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)