сасі́ска

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. сасі́ска сасі́скі
Р. сасі́скі сасі́сак
Д. сасі́сцы сасі́скам
В. сасі́ску сасі́скі
Т. сасі́скай
сасі́скаю		 сасі́скамі
М. сасі́сцы сасі́сках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

сасі́ска, -і, ДМ -сцы, мн. -і, -сак, ж.

Невялікая тонкая каўбаска, якая вырабляецца са здробленага варанага мяса жывёлы або птушкі (або яго заменнікаў) і звычайна ўжыв. пасля тэрмічнай апрацоўкі.

|| прым. сасі́сачны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

сасі́ска ж.

1. (колбаска) соси́ска;

2. только мн. (блюдо) соси́ски;

~кі з капу́стай — соси́ски с капу́стой

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сасі́ска, ‑і, ДМ ‑сцы; Р мн. ‑сак; ж.

Невялікая каўбаска, якую ядуць у вараным выглядзе. // толькі мн. (сасі́скі, ‑сак). Страва з такіх каўбасак. Порцыя сасісак з хрэнам.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Сасі́ска ’невялікая каўбаска, якую ядуць у вараным выглядзе’ (ТСБМ). Праз рус. соси́ска (параўн. Крукоўскі, Уплыў, 79 і наст.) з франц. saucisse ’сасіска’ ад сяр.-лац. salsīcіа ад salsus ’салёны’, гл. Праабражэнскі, 2, 360; Фасмер, 3, 726.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

соси́ска сасі́ска, -кі ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сардэ́лька, -і, ДМ -льцы, мн. -і, -лек, ж.

Мясны выраб; тоўстая кароткая сасіска.

|| прым. сардэ́лечны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

сардэ́лька ​1, ‑і, ДМ ‑льцы; Р мн. ‑лек; ж.

Тоўстая кароткая сасіска.

сардэ́лька ​2, ‑і, ДМ ‑льцы; Р мн. ‑лек; ж.

Тое, што і сардзіна (у 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Сардэ́лька 1 ’тоўстая кароткая сасіска’ (ТСБМ), сардэ́ля ’тоўстая каўбаса’ (Сл. рэг. лекс.). З рус. сарде́лька ’тс’ (Крукоўскі, Уплыў, 80), якое ад сардэ́ль ’рыба Engraulis encrasicholus L.’ (гл. Трубачоў, Дополн., 3, 562). Апошняе з італ. sardella < лац. sardīna ’рыба, якая ловіцца каля сардынскага ўзбярэжжа’ (Праабражэнскі, 2, 253; Фасмер, 3, 562).

Сардэ́лька 2 ’рыба сардына’ (ТСБМ). Ад рус. сардэ́ль ’тс’. Далей гл. папярэдняе.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)