сасцё́баць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. сасцё́баю сасцё́баем
2-я ас. сасцё́баеш сасцё́баеце
3-я ас. сасцё́бае сасцё́баюць
Прошлы час
м. сасцё́баў сасцё́балі
ж. сасцё́бала
н. сасцё́бала
Загадны лад
2-я ас. сасцё́бай сасцё́байце
Дзеепрыслоўе
прош. час сасцё́баўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

сасцёбаць сов., разг.

1. (истрепать, испортить) исхлеста́ть;

с. ве́нік у ла́зні — исхлеста́ть ве́ник в ба́не;

2. (избить, хлеща чем-л.) исстега́ть, исхлеста́ть;

3. (кнутом, хворостиной — листья и т.п.) сбить

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сасцёбаць,

гл. сасцябаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сасцёбаць, -аю, -аеш, -ае; -аны і сасцяба́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; -а́ны; зак. (разм.).

1. каго-што. Збіць, сцябаючы чым-н.

С. траву.

С. куст парэчак.

2. што. Сапсаваць, зрабіць непрыгодным сцябаючы (пра пугу).

С. пугу.

3. каго (што). Удараючы пугай, дубцом, пакрыць пісагамі шкуру жывёлы.

|| незак. сасцёбваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. сасцёбванне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

сасцяба́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае і сасцёбаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-што.

Разм.

1. Збіць, сцябаючы чым‑н. Сасцябаць галінкі. Сасцябаць траву.

2. Сцябаючы, зрабіць непрыгодным што‑н. Сасцябаць пугу.

3. Удараючы пугай, дубцом, пакрыць пісагамі шкуру жывёлы. Пастухі сасцябалі ўсе бакі жывёлы.

4. Разм. Сшыць на скорую руку. Сасцябаць спадніцу з дзвюх полак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сасцяба́ць сов., см. сасцёбаць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сасцёбваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да сасцябаць, сасцёбаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сасцёбванне, ‑я, н.

Разм. Дзеянне паводле дзеясл. сасцёбваць — сасцябаць, сасцёбаць (у 1–3 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

схваста́ць, схвашчу́, схво́шчаш, схво́шча; схвашчы́; -ста́ны; зак.

1. што. Хвошчучы чым-н., сасцёбаць (разм.).

С. лісце з куста.

2. каго (што). Збіць, хвошчучы чым-н.

С. карову пугай.

3. што. Хвошчучы, сапсаваць.

С. пугу.

|| незак. схво́стваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

сасцёбаны разг.

1. исхлёстанный;

2. исстёганный, исхлёстанный;

3. сби́тый;

1-3 см. сасцёбаць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)