сасцяба́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. сасцяба́ю сасцяба́ем
2-я ас. сасцяба́еш сасцяба́еце
3-я ас. сасцяба́е сасцяба́юць
Прошлы час
м. сасцяба́ў сасцяба́лі
ж. сасцяба́ла
н. сасцяба́ла
Загадны лад
2-я ас. сасцяба́й сасцяба́йце
Дзеепрыслоўе
прош. час сасцяба́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

сасцяба́ць сов., см. сасцёбаць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сасцёбаць, -аю, -аеш, -ае; -аны і сасцяба́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; -а́ны; зак. (разм.).

1. каго-што. Збіць, сцябаючы чым-н.

С. траву.

С. куст парэчак.

2. што. Сапсаваць, зрабіць непрыгодным сцябаючы (пра пугу).

С. пугу.

3. каго (што). Удараючы пугай, дубцом, пакрыць пісагамі шкуру жывёлы.

|| незак. сасцёбваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. сасцёбванне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

сасцяба́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае і сасцёбаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-што.

Разм.

1. Збіць, сцябаючы чым‑н. Сасцябаць галінкі. Сасцябаць траву.

2. Сцябаючы, зрабіць непрыгодным што‑н. Сасцябаць пугу.

3. Удараючы пугай, дубцом, пакрыць пісагамі шкуру жывёлы. Пастухі сасцябалі ўсе бакі жывёлы.

4. Разм. Сшыць на скорую руку. Сасцябаць спадніцу з дзвюх полак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сасцёбаць,

гл. сасцябаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сасцёбваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да сасцябаць, сасцёбаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сасцяба́ны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад сасцябаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сасцёбванне, ‑я, н.

Разм. Дзеянне паводле дзеясл. сасцёбваць — сасцябаць, сасцёбаць (у 1–3 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

исхлеста́ть сов., разг.

1. (избить) схваста́ць;

2. (испортить хлестанием) схваста́ць, сасцяба́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

*Скнеціць, скнэ́тыты ‘сасцябаць (звычайна пра дождж)’, кнэ́тыты ‘біць, сцябаць’ (Клім.). Магчыма, да гнесці (гл.), параўн. укр. гніти́ти ‘гнясці; біць’, з аглушэннем пачатковага г.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)