ка́ставасць, -і, ж.

Каставая замкнутасць, адасобленасць.

Саслоўная к.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ка́ставасць, ‑і, ж.

Саслоўная або прафесіянальная адасобленасць, групаўшчына. Акцёрская каставасць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сасло́ўны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. сасло́ўны сасло́ўная сасло́ўнае сасло́ўныя
Р. сасло́ўнага сасло́ўнай
сасло́ўнае		 сасло́ўнага сасло́ўных
Д. сасло́ўнаму сасло́ўнай сасло́ўнаму сасло́ўным
В. сасло́ўны (неадуш.)
сасло́ўнага (адуш.)		 сасло́ўную сасло́ўнае сасло́ўныя (неадуш.)
сасло́ўных (адуш.)
Т. сасло́ўным сасло́ўнай
сасло́ўнаю		 сасло́ўным сасло́ўнымі
М. сасло́ўным сасло́ўнай сасло́ўным сасло́ўных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

іера́рхія, ‑і, ж.

Парадак падпарадкавання, падначаленасць ніжэйшых званняў, чыноў і пад. вышэйшым па строга вызначаных ступенях. Саслоўная іерархія. Царкоўная іерархія.

[Грэч. hierarchia.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мана́рхія ж. мона́рхия;

○ абсалю́тная м. — абсолю́тная мона́рхия;

канстытуцы́йная м. — конституцио́нная мона́рхия;

сасло́ўная м. — сосло́вная мона́рхия

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сасло́ўны, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да саслоўя (у 1 знач.). З расчыненых за памостам дзвярэй паказаўся гурт суддзяў і саслоўных прадстаўнікоў. Колас. // Абумоўлены прыналежнасцю да якога‑н. саслоўя. Саслоўныя прывілеі, Саслоўныя інтарэсы.

2. Заснаваны на падзеле грамадства на саслоўі; уласцівы грамадству, падзеленаму на саслоўі. Саслоўная сістэма выбараў. Саслоўны антаганізм.

3. Уласцівы прывілеяваным саслоўям; каставы. Саслоўны дух. □ У беларускай літаратуры тэма выкрыцця саслоўных забабонаў займае досыць значнае месца. Ярош.

•••

Саслоўная манархія гл. манархія.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ка́става-сасло́ўны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. ка́става-сасло́ўны ка́става-сасло́ўная ка́става-сасло́ўнае ка́става-сасло́ўныя
Р. ка́става-сасло́ўнага ка́става-сасло́ўнай
ка́става-сасло́ўнае		 ка́става-сасло́ўнага ка́става-сасло́ўных
Д. ка́става-сасло́ўнаму ка́става-сасло́ўнай ка́става-сасло́ўнаму ка́става-сасло́ўным
В. ка́става-сасло́ўны (неадуш.)
ка́става-сасло́ўнага (адуш.)		 ка́става-сасло́ўную ка́става-сасло́ўнае ка́става-сасло́ўныя (неадуш.)
ка́става-сасло́ўных (адуш.)
Т. ка́става-сасло́ўным ка́става-сасло́ўнай
ка́става-сасло́ўнаю		 ка́става-сасло́ўным ка́става-сасло́ўнымі
М. ка́става-сасло́ўным ка́става-сасло́ўнай ка́става-сасло́ўным ка́става-сасло́ўных

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

кла́сава-сасло́ўны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. кла́сава-сасло́ўны кла́сава-сасло́ўная кла́сава-сасло́ўнае кла́сава-сасло́ўныя
Р. кла́сава-сасло́ўнага кла́сава-сасло́ўнай
кла́сава-сасло́ўнае		 кла́сава-сасло́ўнага кла́сава-сасло́ўных
Д. кла́сава-сасло́ўнаму кла́сава-сасло́ўнай кла́сава-сасло́ўнаму кла́сава-сасло́ўным
В. кла́сава-сасло́ўны (неадуш.)
кла́сава-сасло́ўнага (адуш.)		 кла́сава-сасло́ўную кла́сава-сасло́ўнае кла́сава-сасло́ўныя (неадуш.)
кла́сава-сасло́ўных (адуш.)
Т. кла́сава-сасло́ўным кла́сава-сасло́ўнай
кла́сава-сасло́ўнаю		 кла́сава-сасло́ўным кла́сава-сасло́ўнымі
М. кла́сава-сасло́ўным кла́сава-сасло́ўнай кла́сава-сасло́ўным кла́сава-сасло́ўных

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

самадзяржа́ўна-сасло́ўны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. самадзяржа́ўна-сасло́ўны самадзяржа́ўна-сасло́ўная самадзяржа́ўна-сасло́ўнае самадзяржа́ўна-сасло́ўныя
Р. самадзяржа́ўна-сасло́ўнага самадзяржа́ўна-сасло́ўнай
самадзяржа́ўна-сасло́ўнае		 самадзяржа́ўна-сасло́ўнага самадзяржа́ўна-сасло́ўных
Д. самадзяржа́ўна-сасло́ўнаму самадзяржа́ўна-сасло́ўнай самадзяржа́ўна-сасло́ўнаму самадзяржа́ўна-сасло́ўным
В. самадзяржа́ўна-сасло́ўны (неадуш.)
самадзяржа́ўна-сасло́ўнага (адуш.)		 самадзяржа́ўна-сасло́ўную самадзяржа́ўна-сасло́ўнае самадзяржа́ўна-сасло́ўныя (неадуш.)
самадзяржа́ўна-сасло́ўных (адуш.)
Т. самадзяржа́ўна-сасло́ўным самадзяржа́ўна-сасло́ўнай
самадзяржа́ўна-сасло́ўнаю		 самадзяржа́ўна-сасло́ўным самадзяржа́ўна-сасло́ўнымі
М. самадзяржа́ўна-сасло́ўным самадзяржа́ўна-сасло́ўнай самадзяржа́ўна-сасло́ўным самадзяржа́ўна-сасло́ўных

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

мана́рхія, -і, мн. -і, -хій, ж.

Форма дзяржаўнага кіравання, пры якой вярхоўная ўлада належыць адной асобе — манарху, а таксама дзяржава з такой формай кіравання.

○

Абсалютная манархія — дзяржава, у якой уся ўлада належыць толькі манарху.

Канстытуцыйная манархія — форма дзяржаўнага ладу, пры якім улада манарха абмежавана канстытуцыяй.

Саслоўная манархія — форма феадальнай дзяржавы, пры якой улада манарха спалучаецца з органамі саслоўнага прадстаўніцтва дваран, духавенства і гараджан.

|| прым. манархі́чны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)