сартавы́
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
сартавы́ |
сартава́я |
сартаво́е |
сартавы́я |
| Р. |
сартаво́га |
сартаво́й
сартаво́е |
сартаво́га |
сартавы́х |
| Д. |
сартаво́му |
сартаво́й |
сартаво́му |
сартавы́м |
| В. |
сартавы́ (неадуш.)
сартаво́га (адуш.) |
сартаву́ю |
сартаво́е |
сартавы́я (неадуш.)
сартавы́х (адуш.) |
| Т. |
сартавы́м |
сартаво́й
сартаво́ю |
сартавы́м |
сартавы́мі |
| М. |
сартавы́м |
сартаво́й |
сартавы́м |
сартавы́х |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
сартавы́, ‑ая, ‑ое.
1. Які мае адносіны да сорту (у 2 знач.), да размеркавання па сартах. Сартавая праполка. Сартавыя якасці насення. // Які прызначаны, служыць для вывядзення новых якасных сартоў. Сартавы ўчастак.
2. Які належыць да высокага, каштоўнага або спецыяльнага сорту. Сартавая пшаніца. Сартавая бульба. Сартавое шкло. Сартавое жалеза.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)